Een van de populairste toeristische bestemmingen in Ierland is de Ring of Kerry. En niet zonder reden, want dit schiereiland is adembenemend mooi. Het nadeel van deze grote populariteit is dat het er ook erg druk kan zijn. Maar met wat geduld en goede tips kun je de drukte grotendeels vermijden. Het zuidwesten van Ierland is een van mijn favoriete plekken om te gaan kamperen en ik kom hier dan ook meerdere keren per jaar. Hieronder vind je een verslag van mijn laatste kampeertripje. Omdat er zo veel te zien en te doen is (en ik een groot fan ben van slow travel) is het me dit keer niet gelukt om de hele ring rond te rijden. Ik heb slechts het onderste deel van het schiereiland kunnen verkennen. Maar ik kan hier nooit lang van wegblijven, dus een deel 2 zal er op korte termijn vast en zeker aankomen.
Rij richting
Mijn tip is om de Ring of Kerry met de klok mee te rijden. Bussen mogen namelijk alleen tegen de klok in rijden. Op deze manier voorkom je dat je achter een grote touringcar kom te zitten die het prachtige uitzicht blokkeert.
Planning
Wil je de drukte zo veel mogelijk vermijden? Plan je reis dan goed. Vertrek vroeg om de drukte voor te zijn, of vertrek juist wat later en ga wat langer door. Doordat het in de zomer lang licht is, kun je ook prima in de avond nog rondreizen. Al zijn de meeste musea dan gesloten. De meeste bussen rijden tussen 10 en 4 op de Ring of Kerry.
De roadtrip
Nadat ik vertrokken ben uit Kenmare kom ik eerst door Moll’s Gap. Hier sla ik af om de Ring van Zuid naar Noord te volgen. Je kan ook de weg langs de kust nemen, maar die komt niet langs het pannenkoeken restaurant The Strawberry Field. Dit knalgele restaurant werd geopend door een Nederlands echtpaar en is inmiddels door hun dochters overgenomen. Een echte aanrader om te stoppen voor een heerlijke pannenkoek.
Als ik de weg met mijn buikje vol vervolg, kom ik door het kleurrijke dorpje Sneem. Even later, bij de afslag richting Staigue Stone Fort ga ik van de hoofdweg af en brengt een smalle weg mij naar een kleine parkeerplaats, waar een handjevol auto’s staat. Grote bussen kunnen hier niet komen en de plek is niet erg bekend, dus grote druktes zul je hier zelden treffen.
Het fort is vermoedelijk bijna tweeduizend jaar geleden gebouwd en goed bewaard gebleven. Ondanks het ontbreken van cement, liggen de stenen nog steeds stevig op elkaar. Die Kelten wisten hoe je een muurtje moest bouwen. Ik probeer mij voor te stellen hoe het er hier vroeger moet hebben uitgezien, toen er binnen de ronde muren van het fort woningen en andere buitengebouwtjes stonden. De muur heeft een diameter van nog geen achtentwintig meter, dus de woningen moeten toen behoorlijk klein geweest zijn. Dat de Kelten het nodig vonden om zulke stevige forten om hun communes te bouwen, geeft wel aan dat er in die tijd veel dreiging was van rivaliserende Keltische clans die continu aan konden vallen.
De reis brengt mij verder langs het plaatsje Cahirdaniel, waar de Ierse politicus Daniel O’Connell lang gewoond heeft. Zijn huis is als museum te bezoeken. Het ligt op een van de mooiste plekken van Ierland, omringt door een prachtige tuin.
Daniel O’Connell werd in 1775 geboren in een katholiek gezin. Hij bleek een slimme jongen, maar katholieken mochten in die tijd vanwege de Penal Laws (strafwetten) in Ierland niet studeren. Met hulp van een rijke oom kon Daniel in Frankrijk en Londen Rechten studeren. In 1798 kwam hij terug naar Ierland. Hij geloofde dat de Ierse problemen beter diplomatiek konden worden opgelost. Daarom deed hij niet mee aan de opstand van 1798. Na die opstand werd de Act of Union aangenomen, waardoor Ierland haar eigen regering verloor en voortaan zou worden bestuurd vanuit Londen. Door de strenge Penal Laws voor katholieken konden zij niet plaatsnemen in het Britse parlement. Maar Daniel ontdekte dat er geen wet was die zei dat zij zich niet verkiesbaar konden stellen. Hij richtte de Catholic Association op en werd al snel populair. In 1828 won hij met een grote meerderheid de verkiezing. Veel Ieren waren boos dat hij door zijn katholieke geloof zijn zetel in het parlement niet in kon nemen. De Britten waren bang dat dit tot een nieuwe opstand zou leiden en dus werd een jaar later katholieke emancipatie toegekend. Vanaf dat moment mochten katholieken plaatsnemen in het parlement en vervielen vele Penal Laws.
Vlak bij het huis van Daniel O’Connell ligt Derrynane Beach. Dit is een van mijn favoriete stranden van Ierland. Het witte zand en het helder blauwe water doen je op een zonnige dag geloven dat je je op een tropisch eiland bevind. Zomer of winter, ik kan het nooit laten om hier de zee in te duiken.
Een stukje verderop ligt het plaatsje Watervillle. Deze bruisende plaats aan de kust is vooral bekend als de vakantiebestemming van Hollywoodlegende Charlie Chaplin. Een standbeeld van de komiek staat aan de waterkant en vormt een populaire fotostop. Het dorp heeft een prachte baai en goede restaurants en hotels. Vlak na Waterville sla ik links van de hoofdweg af om de Skellig Ring te volgen. Vanaf deze weg heb je mooi uitzicht over de Skellig Islands en je vind er een aantal mooie stranden.
Zodra de slingerweg de bocht omgaat, zie je de Skellig Islands liggen. Het zicht op deze zogenoemde Craggy Rocks is adembenemend en magisch. De Ierse schrijver George Bernard Shaw beschreef het grootste eiland Skellig Michael ooit als ‘the most fantastic and impossible rock in the world’. Ik begrijp helemaal wat hij bedoelt: de grillige, puntige rotsen zijn prachtig, maar geen weldenkend mens zou het ooit in zijn hoofd halen om hier te gaan wonen. Toch besloot een groepje monniken honderden jaren geleden om hier een klooster te stichten en zeshonderd traptreden uit de rotsen te hakken.
Mijn laatste stop langs de Skellig Ring zijn de Kerry Cliffs. Een korte wandeling brengt mij naar de rand van deze spectaculaire kliffen. Deze plek is een stuk minder toeristisch dan bijvoorbeeld de beroemde Cliffs of Moher en valt daarom erg in de smaak bij rustzoekers. Vanwege de goed aangelegde paden en hekken is dit een uitstekende uitkijkplek voor mensen die minder mobiel zijn of hoogtevrees hebben. Avonturiers en wandelaars zullen minder enthousiast worden van de Kerry Cliffs. Toch zijn de kliffen hoog, ruig en erg mooi. Ook vanaf hier heb ik weer prachtig uitzicht over de Skellig Islands.
Ik ben nog maar halverwege de Ring of Kerry als het weekend er alweer op zit en heb geen tijd om de rest te bezoeken. Gelukkig woon ik niet al te ver weg en ben ik er zeker van dat ik later deze zomer nog eens terug zal keren.
