Een van de populairste toeristische bestemmingen in Ierland is de Ring of Kerry. En niet zonder reden, want dit schiereiland is adembenemend mooi. Het nadeel van deze grote populariteit is dat het er ook erg druk kan zijn. Maar met wat geduld en goede tips kun je de drukte grotendeels vermijden. Het zuidwesten van Ierland is een van mijn favoriete plekken om te gaan kamperen en ik kom hier dan ook meerdere keren per jaar. Hieronder vind je een verslag van mijn laatste kampeertripje. Omdat er zo veel te zien en te doen is (en ik een groot fan ben van slow travel) is het me dit keer niet gelukt om de hele ring rond te rijden. Ik heb slechts het onderste deel van het schiereiland kunnen verkennen. Maar ik kan hier nooit lang van wegblijven, dus een deel 2 zal er op korte termijn vast en zeker aankomen.

Vaste lezers van mijn blog weten dat ik graag wildkampeer in Ierland. Het afgelopen Paasweekend zou onze tweede kampeertrip van het jaar worden en vanwege de extra vrije dag zouden we drie nachten gaan in plaats van de gebruikelijke twee in reguliere weekenden. Het plan was om richting West-Cork en Kerry te rijden, maar de weergoden hadden andere plannen. Van het prachtige lenteweer van vorige week was niets meer over en het leek wel of de herfst was teruggekeerd. Harde wind en regen domineerden de grijze lucht. In Wicklow (waar wij wonen) werd zelfs een aantal dagen code oranje voor extreme regenval afgekondigd. Niet echt ideaal kampeerweer dus. We besloten de storm thuis uit te zitten en vertrokken uiteindelijk pas op zondagochtend. In plaats van drie nachten hadden we er nu maar één. Omdat Kerry ruim 4 uur rijden is, besloten we het dichter bij huis te zoeken en reden richting de kust van Waterford.

Veel mensen bezoeken Dingle slecht één dag, maar dat is wat mij betreft veel te kort. Er is zo veel te zien en te beleven op dit prachtige schiereiland dat je je hier makkelijk een paar dagen kunt vermaken. Bovendien is het één van de mooiste plekken van het Ierse eiland. Hieronder mijn tips voor een meerdaags bezoek aan Dingle.

Tijdens mijn stadswandelingen door Dublin krijg ik vaak vragen over de beste plekken om te eten en te drinken. Met 751 pubs is het vaak moeilijk om een keuze te maken. Hieronder een aantal van mijn persoonlijke favorieten.

Tijdens de Roadtrip die ik in 2019 maakte voor mijn boek ‘Ierland – De Ultieme Roadtrip’ fietste ik de Waterford Greenway Dit is een 46 kilometer lang fiets- en wandelpad, dat is aangelegd op de plek waar ooit een oude spoorlijn tussen Waterford en Dungarvan lag. Doordat de route oorspronkelijk een spoorlijn was, zitten er geen steile stijgingen in. Hierdoor is het pad uitermate geschikt om over te fietsen. Onderstaand blog is een kort fragment uit het boek.

Wildzwemmen, of zwemmen in natuurwater, wordt steeds populairder. Niets zo fijn als je tijdens je reis door Ierland in het koude water van een natuurlijke waterbron te laten glijden. Of het nu in een meer, rivier, zee of oceaan is. Maar wees gewaarschuwd, want het water in Ierland kan behoorlijk koud zijn. Als je eenmaal over je koudwatervrees heen bent is het een fantastische ervaring.

Tot mijn grote schaamte heb ik nog maar weinig over Wicklow geschreven. En dat terwijl ik al bijna 10 jaar met veel liefde in deze county woon! Hoog tijd om daar verandering in te brengen dus.

Connemara ligt ten westen van de stad Galway. Dit grotendeels uit veen bestaande gebied heeft veel te bieden op gebied van natuurschoon en Ierse cultuur. Je kunt hier dan ook gemakkelijk een paar dagen doorbrengen. De Engelsen hebben dit gebied redelijk met rust gelaten waardoor de Ierse cultuur hier goed bewaard is gebleven. Het is dan ook de grootste Gaeltacht area (een gebied waar Iers nog de voertaal is) van Ierland. Het landschap wordt gedomineerd door veenvlaktes, vele meertjes en de 12 Bens: 12 kale bergtoppen.

Het plaatsje Kenmare aan de zuidwestkust van Ierland werd in 1670 gesticht door de Engelsen als plantagekolonie. Honderd jaar later kreeg het dorpje haar huidige stratenplan. Dit maakt van Kenmare een van de eerste ‘ontworpen’ plaatsen van Ierland. En daarin ligt misschien wel de kracht van Kenmare. Het X-vormige stratenplan zorgt voor een gezellig centrum met een marktpleintje. In de hoofdstraten zijn tal van leuke winkeltjes, restaurants, pubs en kunstgaleries te vinden.  

Na het succes van Ierland: De Ultieme Roadtrip komt Cathelijne de Wit-Peijs met een nieuw boek: Dublin, Stad vol verhalen.

De Shannon is de langste rivier van Ierland. Dit gebied is nog grotendeels onontdekt bij het grote publiek. De meeste toeristen trekken naar de kust en laten het Ierse binnenland links liggen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelf ook liever langs de Ierse kust trek, maar een recente trip langs de Shannon heeft mijn mening over het Ierse binnenland positief bijgesteld.

Het Guinness Storehouse is de best bezochte attractie van Ierland, maar de meningen over dit populaire museum zijn behoorlijk verdeeld. In 2019 plaatste ik een poll op mijn Facebookpagina. Daaruit bleek dat de meerderheid het een aanrader vond, máár dat er ook een hoop mensen waren die het een tourist trap vonden. Het was dus hoog tijd om op onderzoek uit te gaan en mijn eigen mening te vormen. Ik maakte van mijn ontdekkingtocht onderstaand filmpje.

De Ierse dichter William Butler Yeats werd geboren in Dublin, maar bracht zijn zomers door in County Sligo, waar zijn moeder vandaan kwam. Daarom voelde deze plek voor Yeats als thuis. Veel van zijn gedichten gaan over het landschap in Sligo. Bezoek de mooiste plekken van Sligo, aan de hand van het werk van Yeats.

Het Coronavirus heeft de afgelopen 16 maanden veel reisplannen in de war geschopt. Ook mijn eigen buitenlandse reisplannen konden niet doorgaan. Gelukkig valt er op het Ierse eiland ontzettend veel moois te ontdekken en dus ga ik op ‘staycation’. Met een daktent op mijn Fiat 500X ga ik samen met mijn man en mopshond het hele eiland rond.

Jarenlang was hij de grootste bezienswaardigheid van Dingle: Fungie de dolfijn. In de jaren tachtig zwom hij de baai van Dingle in en decennialang was dit zijn thuis. Dagelijks gingen boten vol toeristen op zoek naar Fungie. De dolfijn liet zich bijna altijd zien en genoot zichtbaar van de aandacht. Tijdens de Corona pandemie kwamen er berichten naar buiten dat Fungie eenzaam zou zijn, nu hij niet meer met de toeristenboten mee kon zwemmen. En op een dag verdween hij. Zijn verdwijning kan op twee manieren worden uitgelegd. Het zou bijvoorbeeld goed kunnen dat de dolfijn overleden is, want hij was behoorlijk oud. Een andere verklaring kan zijn dat hij te eenzaam werd en zich heeft aangesloten bij een voorbijtrekkende kudde dolfijnen. Ik kies ervoor om die laatste uitleg te geloven en stel mij voor dat Fungie vrolijk met zijn vriendjes rondom het Ierse eiland zwemt. Twee jaar geleden bezocht ik Fungie nog en schreef hierover in mijn boek ‘Ierland – De Ultieme Roadtrip’. Het fragment hieronder komt uit dat boek. Een ode aan Fungie.

We vertrokken in het vroegst van de ochtend. Het was nog donker en de straat was doodstil. Behalve Remco en ik, was alleen mijn moeder wakker. In haar ochtendjas en met ongekamd haar zwaaide ze ons lachend uit. Terwijl zij weer terug in bed kroop reden Remco en ik naar Calais in Frankrijk. Toen we door België reden werd het langzaam licht. In onze auto met Iers kenteken en het stuur aan de ‘verkeerde’ kant, zaten spullen die we de komende dagen nodig zouden hebben. Kleding, toiletspullen, handdoeken en hondenvoer. De rest van onze bezittingen zou later deze week met een verhuiswagen achter ons aankomen.

In mijn boek Ierland: De Ultieme Roadtrip ging ik op zoek naar het 'geheime' strand Murder Hole Beach in county Donegal. Het is niet echt een geheim strand, want het hele internet staat vol met deze verborgen plek, maar je kunt hier niet rechtstreeks komen. Maak je geen zorgen over de naam. Er is hier, voor zover ik weet, nooit een moord gepleegd. De naam komt van een legende: de reus Finn McCool zou zijn vijand Goll McMorna hier hebben vermoord. In het boek schreef ik er het volgende over:

Het was tweede paasdag 2019. Vier dagen daarvoor had ik mijn nieuwe auto opgehaald en het was tijd voor een flinke testrit. Vanuit ons huis in county Wicklow reden wij in drie uur tijd naar county Clare. Midden in het grijze kalksteenlandschap van The Burren stappen we uit.

Ik heb veel herinneringen aan Blarney Castle. Ik kwam er voor het eerst tijdens mijn allereerste bezoek aan Ierland en ben er inmiddels meerdere keren terug geweest. Tijdens dat eerste bezoek kuste ik de Blarney Stone, boven in het kasteel. Volgens de legende moet je de steen kussen om the gift of the gab te krijgen: een vlotte babbel. Dat kussen is nog niet zo simpel als het klinkt. Dat moet je namelijk ondersteboven doen. Ik herinner mij nog dat het mannetje dat je daarbij moet helpen heel ongeduldig was. Niet zo gek: hij had immers een lange rij wachtende toeristen in het verschiet. “Hurry up, hurry up.” Bleef hij roepen. “If I can be ready, you can be ready.” In Coronatijden kun je je bijna niet meer voorstellen dat honderden mensen per dag hetzelfde stukje steen kuste, maar in 2002 was dat nog heel normaal. De steen heeft zijn werk goed gedaan, want ik heb inmiddels van praten mijn beroep gemaakt.

Er lijkt geen einde te komen aan de Covid19 gevallen. Ierland zit inmiddels weer in volledige lockdown. Dit betekent dat we ons niet verder dan 5 kilometer buiten ons huis mogen begeven, behalve voor essentiële zaken zoals boodschappen enzovoorts. Jammer, want ik reis graag het hele land door. Toch is er in de 5 kilometer rond mijn huis genoeg te zien en te beleven om de lockdown door te komen.

Het was de dag voor mijn 35e verjaardag. Om dit heugelijke feit te vieren hadden we een Lazy Day Camperbusje gehuurd en trokken voor een weekend naar de westkust van Ierland. Het was een uitzonderlijk warme zomer. De airconditioning draaide overuren toen we aan het eind van de middag Achill Island opreden.

De reiswereld staat al maanden op z’n kop. Reizen naar Ierland is op dit moment nog niet mogelijk. Je alvast voorbereiden op een reis naar het Ierse eiland én wegdromen bij de mooiste plekken, dat kan wel. In het voorjaar van 2020 publiceerde ik mijn eerste boek: ‘Ierland - De Ultieme Roadtrip’. Hierin neem ik mijn lezers het hele Ierse eiland mee rond. Ik geef antwoord op de vraag wat er in Ierland niet mag worden gemist en inspireer de lezers om een eigen ‘ultieme roadtrip’ samen te stellen.

De Wicklow Way is de oudste lange afstandswandeling van Ierland. Het is een van de 42 officiële ‘waymarked trails’ die het land rijk is. Deze routes variëren in lengte van 22 kilometer (de Cavan Way) tot 214 kilometer (de Kerry Way). De Wicklow Way is 130 kilometer lang en loopt vanuit Dublin dwars door de Wicklow Mountains naar Clonegal in County Carlow. Ik woon nu ruim vijf jaar in Wicklow en heb in die tijd een groot deel van de Wicklow Way gelopen, maar ik heb nog nooit de volledige route in een keer achter elkaar gelopen. Omdat ik door de Coronacrisis ineens veel vrijetijd had, is daar in Augustus 2020 verandering in gekomen. In zes dagen tijd heb ik de hele Wicklow Way gelopen. Hieronder mijn verslag.

Het leek mij toepasselijk om jullie in dit eerste blog mee te nemen naar mijn woonplaats: Ballinaclash. Dit piepkleine dorpje ligt in county Wicklow, tussen de plaatsen Rathdrum en Aughrim in. Ik verhuisde eind 2019 naar deze plek, na de eerste vijf jaar in Ierland door te hebben gebracht in Wicklow town en Roundwood.